مدح و مناجات با امام حسن مجتبی علیه‌السلام
آئـیــنـۀ تــمـام وُجـوهـات حــیـدری‌سـت صلحی که کرده است خودش فتح خیبریست کاری به جز کـرم نشود دیـده از کـریـم او وارث عـلـی‌ست، مَرامش قلندری‌ست اسـتــاد صـبــر زیـنـب و آزادگـیِ شــاه اَبروی خود تکان بدهد شرح محشری‌ست تـشخـیص صلح و حکمِ قـیام است با امام هرکس نشد مطیعِ ولی خصمِ داوری‌ست یا اَیـُّهـا العـزیـز … وَ یا اَیـُّهـا الـکـریـم اوج کـرامـتی که کنی حکـم نوکری‌ست چه ایـسـتاده و چه نـشـسته قـیامت است بی‌شک ُّو شبهـه معـنی تـامِ دلاوری‌ست نام حـسـن که می‌شـنوم روضه‌ها هـمان روزِدوشنبه؛ کوچۀ باریک و مادری‌ست که تکـیـه داده است به این شـانه‌ها ولی چـشم انـتظار آمـدن یا بن العـسکری‌ست |